• HDCA5 ve GABBR1, PH fizyopatolojisinde baskılayıcı
özelliklere sahiptir.
• Histon modifikasyonları PH patogenezinde öne
çıkmaktadır.
• HDCA5, GABBR1 ve UPDRS skorları arasında negatif bir
korelasyon bulunmuştur.
Amaç: Parkinson Hastalığı (PH), beynin substantia nigra bölgesindeki
dopaminerjik nöronların kaybıyla diğer nörodejeneratif bozukluklardan
ayrılan ve Alzheimer Hastalığı’yla birlikte en sık görülen nörodejeneratif
bir hastalıktır. Patolojik açıdan değerlendirildiğinde Lewy cisimciğinin
bulunmasıyla karakterizedir. Tüm PH vakaları arasında tek başına genetik
mutasyonlar sonucu PH görülme sıklığının çok düşük olduğu, hastalık
gelişiminde çevresel etkilerin de önemli ölçüde katkı sağladığını günümüze
kadar yapılan çalışmalarda gösterilmiştir. Hastalıklara bağlı moleküler
mekanizmaların sürdürülebilmesi için gen ve protein ifadelerinin
gerçekleştirilmesi epigenetik düzenlemeler yoluyla gerçekleştirilmektedir.
Nörodejeneratif hastalıklarda, hastalık gelişimi ve patogenezinde
epigenetik düzenlemelerin rolü hâlâ net olarak anlaşılamamıştır.
Yöntem: Bu çalışmada, idiyopatik PH olgularında epigenetik süreçlerde
rol alan genlerden H3C1, H3C12, HDAC4, HDAC5, ANKRD11, ANKRD12,
ITM2B ve GABBR1’in ekspresyon düzeylerini inceledik. Çalışmaya
idiyopatik PH tanısı alan 75 hasta ve 50 sağlıklı kontrol grubu dâhil
edilmiştir. Hasta ve kontrol gruplarından alınan tam kandan Periferik
Kan Mononükleer Hücreleri (PBMC) elde edilip ardından total RNA
izolasyonu yapılmıştır.
Bulgular: Hasta ve kontrol grupları karşılaştırıldığında H3C1, H3C12,
ITM2B’nin yüksek ekspresyonu; ANKRD11, HDAC4, HDAC5 ve
GABBR1’in düşük ekspresyonu gözlenmiştir (p<0,05).
Sonuç: Sonuçlar değerlendirildiğinde, hastalık durumunda epigenetik
mekanizmalardan birisi olan histon regülasyonuyla PH arasında bir ilişki
olduğu görülmektedir.
Anahtar Sözcükler: Epigenetik, histon deasetilazlar, histon regülasyonu,
nörodejeneratif, Parkinson hastalığı